نگاه حریص

چشمانت

 

همیشه به من خیره بود

 

نگاهت اما...

آه سینه سوز

آه سوزناکی در سینه دارم

 

سینه ات می سوزد از این حرارت

 

آرزوی هم آغوشی با من را نکن...!!!

انقراض دلداگی

های غریبه!

حواست به دلت باشد...

این روزها

دگر رسم دلدادگی منقرض گشته است

حال

همه دگر

دلبر شده اند

 

چشم های پر غرور

دلت شناور در پشیمانی ست

چشم هایت

اما

غرق در غرور...

دنیای دو رو

آخ

 

از دست این دنیای سکه شکل!

 

دگر از شنیدن این واژه دوستت دارم

 

حالم بهم می خورد!

 

دگر آنهایی را دوست دارم که میگویند دوستت ندارم!

 

درد دارد!

 

اما میدانم حداقل راست گفته اند...

دنیا

دست مردانه داده بودم

نامردی کرد

 

پایم را شکست

دنیا را می گویم...

ابر احساس

در این خشکسالی محبت

به ابر احساست بگو نم نم ببارد!

که گر حتی بر کویر خشک هم یکباره بباری

طغیان خواهد کرد...!

 

"رهگذر"

سردرد

متنفرم

از "درد سر"هایی

که باعث

"سر درد" میشن!...

قدیمی ها

بدون شرح!

اول دبستان

یادش بخیر...

نفس!

هنوز هم به یادش که می افتی

نفست می گیرد

و

او امروز

دیگری را نفس می خواند...

 

"رهگذر"

انقلاب کن 76

انقلاب کن.......

دگر طاقتی نمانده برایم، محال است دگر ببینم من آن چشمان آهویی سیاهت را

تو را صادقانه میداشتم دوست و بی هر بهانه، خواستم تو را، تنها برای با هم بودن

تو نیستی و تنها شنونده دل دردهای من! کاغذها و دیوارهای همیشه خاموش اما همراه خانه هستند

شاید باید به آتش بکشم اما نه چون دهقان فداکار پیراهن خود را

باید بسوزانم تمام تن را، آنهم نه در بیابان، بلکه در مقابل شورای قانونگذاری تو!

تا شاید بعد از سالها دلت بیدار گردد و در مقابل این قوانین ساختگی قیام کند

شاید آنوقت بتوانی بی هراس فریاد بزنی که دوستم میداری، هر چند آن زمان باید بگویی دوستش میداشتم...!!!

گاه باید سرخی آتش باشد تا دیده شوند خیلی از نادیده ها

باید این سینه را آتش بسوزاند تا تو قلبم را ببینی و بدانی از حرارت عشقت چگونه سوزانده تمام تن را

تمام من را...........

شاید آنگاه باور داری احساس، بی هوسم را به خود

و شاید بعد از سوختنم، تشنه دگری را اینگونه سرگردان نگردانی

میدانم که میرود از یادت به زودی زود این سوخته تن

و خاکسترهایم را نیز باد سنگ دلی ات می برد به ناکجاها

و میروم از یاد

اما نمیشود دل دگری بر باد و ...................

دلنوشته های یک رهگذر – شماره 76

یکشنبه 22/12/1389   ساعت 13:37

جاده متروکه!

راستی! 

بعضی ها چه ساده می آیند

قدم می زنند

و

چه ساده تر می روند .......

غافل از اینکه در جاده های متروک

رد پاهایشان برای سالها

به یادگار می ماند!.............

 

صحراگرد پابرهنه

از دشت گذر ندارم

مبادا  برگ گلی در زیر پای و قدم ها جان دهد

گذرم از صحراست 

و 

سنگلاخ هایی که با پاهای پر از زخم و پینه بسته ام رفیق شده اند

رفیقی شفیق!

آنجا خبری از شبنم و سحر نیست 

اما هزاران شبنم نه طراویده! در دل نهان دارم تا نثار گلبرگ های دل او کنم

 

مراحم!

 برای بعضی ها

مزاحم ها!

چه زود

مراحم

می شوند...

نان صفت!

ما رسم دوستی مان مثل نان نیست!

که گرمش در سفره دل باشد

و سرد و بیاتش سهم نمکی!

چه گرمای حضورت

چه سرمای نبودت

دوست خوبم، دوستت دارم

 

" رهگذر"

شور شیرین

 

یادشان هم لذت بخش است

یاد دلشوره های

شیرین مان بخیر...

همبازی کودکی ها 73

همبازی کودکی ها...

هرآنگاهی که به تو فکر میکنم برای لحظاتی کارکرد قلبم نامیزان میشود

و گاهی انگار اصلا کار نمی کند

ای کاش...

کاش زمان در دست من بود!تا در همان زمان ایستادن تپش های قلبم

می بردم خود را به گذشته ها، به شهر شما...

می شدم همبازی دوران کودکی،یک همبازی صمیمی

همراهت بازی کند با لحظه های فانی

تاب بازی!

من می ایستم و تو بر تاب می نشینی

برای لحظاتی به آسمان میروی و ازی این بالا رفتن ها لذت می بری

لبخند میزنی و من دلشاد از این لبخند تو

دست در دست هم میرویم

برای بازی با الا کلنگ

خودم را محکم به زمین می چسبانم تا تو همیشه بالا بمانی و بخندی

و من سرمست از این خنده ی تو

دنیای بچگی چه شیرین است

آنجا دست در دست هم است و قلب ها در میان دست

خبری از چشمان دروغگو نیست!

و نگاه ها سرشار است از محبت و صداقت

و چشمک ها همه نشان از عاشقی دارند

حرف ها نه از سر زبان و عادت ایام! بلکه همه از اعماق دل است

و دل ها همه پاک، سرشار از ایمان و تهی از حتی ذره ایی پلیدی و عصیانگری

 همه به فکر همدگر، همه در فکر همدگر

شادی ها تقسیم میشد، و غم ها را خبری نبود آنجا

بازی همه دست جمعی ست، نه تنها

همه شوقشان در کنار هم بودن است، نه دور از هم

دلتنگ مشو، برایت در این دنیای بزرگ همان بازی های کودکانه را می سازم

آنقدر خودم را در این قسمت پایین می کشم تا تو همیشه در اوج باشی

یا اگر دلت گرفت تو را سوار بر تاب رویای افکار می کنم تا پرواز کنی و جدا شوی از این همه دلتنگی

بدان...  با هر قدم که بر میداری، فاصله می اندازی بینمان بسیار

قلبم را اما نمیتوانی از خود دور سازی، جایگاه قلبم نه در سینه من، بلکه در کنار توست

همراهت است این دل بی خار

از من فاصله می گیری و با من غریبگی می کنی بسیار

و من شاید با تو نا آشنا باشم، اما باآن کودک درونت نه!

دلنوشته های یک رهگذر – شماره 73

دوشنبه 02/12/1389   ساعت 16:47

روز میلاد پیامبر

 

سهمیه بندی...

من اهل سهمیه بندی نیستم

دلم را گر می خواهی

همه اش را بردار...

دل ربا...

چشم ها، چشم را می دزدند

و

نگاه می رباید دل را ...

کنارتم!

هرگز پشتت را خالی نخواهم کرد

حتی

اگر

دنیا رو در روی تو باشد...

 

 

بن بست

از بن بست دنیا

به آسمان چشمانت

پناه آوردم...

دل تنگ تر

هر چقدر دور می شویم

من دل تنگ تر

تو دل سنگ تر...

 

چشم آبی

آبی ترین آسمان دنیای من

تنها چشمان توست و بس...

 

احتکار...

احتکار همیشه بد نیست!

حرف های دل را باید احتکار کرد برای دل یار

نه بیان کرد برای گوش هر رهگذر بیکار...

انتخاب...

یک راه بیشتر نداری

یا من را انتخاب کن

یا خودت را...

 

 

" رهگذر"

بیستون مغرور!

بیا و ببین در دل

با تیشه عشقت

از کوه غرورم

چه بیستون هایی ساخته ام برایت...

 

" رهگذر"

کعبه دل

گرد تو طواف میکنم

در این دنیا

خانه ی خدایم

قلب توست...

 

" رهگذر"

 

فاصله ها...

فاصله ها...

نمیدانم که آگاهی یا...

یا غافل از این که....

که هر چند فاصله ها در دل من ندارند معنا، اما...

اما به سبک تو چه زیادند میان من و تو، این فاصله ها

و فاصله مان هنوز همان است، خیلی زیاد!!!

هر چه من کمتر نزدیک شدم

تو بیشتر می گشتی دور!

هر روز بدتر از دیروز...

و این یعنی فردا بدتر از امروز

خواستم تا یادت باشد که...

که فاصله ها، هنوز هم همان مقدار ابتداست

و شاید...

شایدش را دگر خودت معنا کن

بدان اما روزگارم رو به انتهاست

پس این فاصله ها را از میان بردار

نرسد روزی که بگویم، مرا تنها در انتهای این فاصله ها بیاد بسپار...................

 

 

دلنوشته های یک رهگذر - شماره 71

پنج شنبه 21/11/1389   ساعت  22:48

غریبی...

غریبی...

من و غریبی و غربت دیار

خشک شده ام همچو زمینی ترک دار

این تنهاست همه دلیلش

از درد فراق و دوری رخ یار

 

خسته ام و سخت بی تاب

برای تنها قطره ایی آب

در آن لحظه دیدار

سیراب شدن در آن لحظه ناب

 

در این روزهای دلتنگی

میان آدمیانی سنگی

من غریب افتاده ام

تا تو بیایی و بجنگی

 

جنگ با این همه دروغ و ریا

آدمیان سفید رو اما دل سیاه

شکسته دل میانشان هست بسیار

اما دریغ میکنند، حتی از یک نگاه

 

بازهم رویاها و تو و من

تنهایم ، تنها در این انجمن

چه بگویم که بسیار است حرف دل

اما.............................................................

 

دلنوشته های یک رهگذر – شماره 69

دوشنبه  18/11/1389   ساعت: 11صبح